تاثیر هشت هفته بازی های اصلاحی بر وضعیت بدنی دانش آموزان ۷ تا ۱۰ ساله مبتلا به سندروم پرونیشن

کودکی اولیه مرحله حساس برای توسعه مهارت های بنیادی می باشد که طی آن، ظرفیت های عصبی بالایی برای یادگیری وجود دارد. از این رو هرگونه ناهنجاری در اندام ها باعث ضعف و عدم توسعه در مهارت های حرکتی بنیادی میشود. بازی موجب رشد هماهنگ دستگاه ها و اعضای مختلف بدن می شود و انرژی بدن را به بهترین شکل مصرف می کند از این طریق به راحتی می توان به اهداف اصلاحی رسید. در بین ناهنجاری های وضعیت بدنی اندام تحتانی سندروم پرونیشن میباشد. که ارتباط آن با ناهنجاری مختلف اندام تحتانی مورد مطالعه قرار گرفته است. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی، کاربردی می باشد. آزمودنی ها ی این تحقیق شامل دانش آموزان پسر ۷ تا ۱۰ سال مبتلا به سندروم پرونیشن پا در شهرستان قوچان بودند، که از بین آنها ۳۰ دانش آموز بصورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی به یک گروه کنترل (۱۵ نفر) و یک گروه تجربی ( ۱۵ نفر)، تقسیم شدند. سپس آزمودنی ها مورد ارزیابی اولیه قرار گرفتند. ابتدا قد و وزن آنها اندازه گیری و در مرحله بعد هریک از ناهنجاری های موجود در اندام تحتانی (ارزیابی زانوی ضربدری زاویه Q)، ارزیابی افت استخوان ناوی، آزمون مهارت های بنیادی (آزمون برونینکز-اوزرتسکی فرم کوتاه) مورد ارزیابی قرار گرفتند. بازی های اصلاحی و برنامه تمرینی به مدت هشت هفته و هفته ای ۳ جلسه انجام شد. مدت زمان جلسات تمرینی ۵۰ تا ۶۰ دقیقه شامل گرم کردن ، بازی های اصلاحی و سرد کردن بود. نتایج نشان دادکه میانگین زاویه تیبوفمورال گروه تجربی مبتلا به سندروم پرونیشن بطور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است همچنین میانگین افت ناوی گروه تجربی مبتلا به سندروم پرونیشن بطور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داد. با توجه به اثر بخشی هشت هفته بازی های اصلاحی بر وضعیت بدنی دانش آموزان پسر ۷ تا ۱۰ سال مبتلا به سندروم پرونیشن به متخصصین و مربیان پیشنهاد می شود در راستای توانبخشی این افراداز انواع بازی های اصلاحی بهره مند شوند.

Keywords:

پرونیشن , بازی اصلاحی , دانش آموز , مهارت بنیادی , حرکات اصلاحی