بررسی زیست شناسانه نهی قرآن و ادیان الهی از همزیستی انسان با سگ

با توجه به سبک زندگی انسان مدرن در همزیستی با سگ (و برخی حیوانات)و سرایت آن به سایر کشورها، باعنایت به کاربرادهای موثر سگ در اموری مثل نگهبانی، گله داری و.. با وجود حجم بیماری های زئونوز ناشی از تماس سگ باانسان چون کنه، کک، شپش، جرب، هاری، توکسوکارا، آنکیلوستوما، ژیاردیا، سالمونلا و.. این پژوهش بر آن است تا دیدگاه قرآن را در نهی از تماس با سگ به طور علمی به بحث بنشیند و داده های علمی و دینی از ادیان گذشته تا اسلام را در بوته ی مقایسه قرار دهد تا بتواند به دکترین علمی در این رابطه دست یابد. در نتیجه توجه به عدم همزیستی با سگ در قرآن و زیس شناسایی تاکید می گردد. از این رو دکترین علمی مساله، در تعلق هر موجود به محیط زیستی خود و نفی همزیستی انسان و حیوان تاکید شده، در عین بهره وری انسان از کاربردهای حیوانات ودقت در رعایت حقوق آنان. در پایان این نتیجه حاصل شد که در سایه لزوم مطالعات بین رشته ای، هر گزاره ای که قرآن اسلام و ادیان الهی در رابطه با آن انسان را نهی کرده آند، در بررسی از منظر علوم زیستی، به تنهایی عامل یک یاچند بیماری مشترک انسان و سگ می شدند. از این رو، برای حفظ ایمنی و بهداشت در جوامع انسانی باید به حفظ و لزوم اجرای احکام دینی پیرامون موضوع سگ، صحه گذاشت، تا سلامت زیستی و روانی افراد ، خانواده ها و جوامع انسانی محقق شود.

Keywords:

سگ , ادیان الهی , قرآن , بیماری های زئونوز (بیماری های مشترک انسان و حیوان)