مدل یابی روابط ساختاری سن تندرستی با خودکارآمدی درفرهنگیان بازنشسته شهرستان گنبدکاووس در سال ۱۳۹۹

هدف از انجام پژوهش حاضر مدل یابی رابطه علی بین سن تندرستی و خودکارآمدی بود. همچنین جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه فرهنگیان بازنشسته شهرستان گنبدکاووس به تعداد ۳۳۸۸ نفر تشکیل دادند که از میان آن ها ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب انتخاب شدند. با توجه به شرایط کنونی جامعه به خاطر ویروس کرونا پس از مراجعه حضوری به درب منزل پاسخ دهندگان در خصوص نوع و نحوه ی تکمیل پرسشنامه ها توضیحات مقدماتی در اختیار افراد قرار گرفت و در نهایت کل افراد نمونه ی پژوهش به پرسشنامه ها پاسخ دادند ( تعداد ۱۵۰ نفر مرد و ۵۰ نفر زن). پس از جمع آوری پرسشنامه ها، تجزیه وتحلیل نتایج داده های خاماستخراجی از ابزار گردآوری با نرم افزار SPSS ۲۳ و LISREL انجام گردید. به طور کلی روابط اشاره و مدل پژوهش حاضر مبنی بر اینکه سن تندرستی بر بهزیستی روان شناختی از طریق نقش میانجی گری خودکارآمدی در فرهنگیان بازنشسته تاثیر مثبت دارد و مورد تایید واقع گردید.

Keywords:

سن تندرستی , خودکارآمدی , بازنشستگان