تاثیر عصاره آبی صنوبر بر شاخص های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دانه رست های عدس

آللوپاتی پدیده ای طبیعی است و زمانی که برخی ترکیبات شیمیایی ویژه توسط گونه های گیاهی آزادمی شود ممکن است برگونه های گیاهی اطراف تاثیر بگذارد. این تحقیق به بررسی اثر دگرآسیبی عصارهی آبی برگ صنوبر بر شاخص های مورفولوژیک (وزنتر و وزنخشک بخش هوایی و ریشه و طول بخش هوایی و ریشه ) و فیزیولوژیک (جوانه زنی و غلظت رنگدانه هایی از قبیل کلروفیل ها، کاروتنوئیدها و فلاونوئیدها)در دانه رست های عدس پرداخته است . برای انجام آزمایش از آب مقطر به عنوان شاهد و عصاره آبی صنوبر (۰۴/۰، ۰۶/۰ و ۰۸/۰ میلی گرمدرلیتر) استفاده شد. جوانه زنی دانه رست ها در تمام روزها با افزایش غلظت عصاره به طور معنی داری کاهش یافت . غلظت ۰۸/۰ میلی گرم بر لیتر عصاره به طور چشمگیری باعث افزایش وزنتر و خشک ریشه و کاهش وزنتر اندام هوایی دانه رست ها شد. وزن خشک بخش هوایی توسط هیچ کدام از غلظت های عصاره صنوبر تغییری نکرد. غلظت کلروفیل آ و کلروفیل کل برگ دانه رست های عدس تحت تاثیر هر سه غلظت عصاره به طور معنی داری کاهش یافت اما غلظت کلروفیل ب تنها در حضور غلظت ۰۸/۰ عصاره کاهش معنی داری نشان داد. غلظت کاروتنوئیدها تحت تاثیر تیمار ۰۸/۰ عصاره آبی برگ صنوبر کاهش داشت درحالیکه غلظت فلاوونوئیدهای برگ افزایش معنی داری را نشان داد. بررسی کروماتوگرافی نشان داد که فراوردههای ثانویه شناسایی شده در برگ صنوبر بیشتر متعلق به گلیکوزیدهای فنولی و مقداری کمی از فنولیک اسیدها است که این ترکیب ها قادر به مهار رشد گیاه می باشند. نتایج بدست آمده نشان می دهند که عصاره برگ صنوبر دارای اثرات دگرآسیبی بر شاخص های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه عدس می باشد.

Keywords:

دگرآسیبی , رشد , رنگدانه , صنوبر , عدس.