اثر پرایمینگ ارگانیک بر آسکوربات پراکسیداز و شاخص های جوانه زنی بذر ریحان در شرایط تنش خشکی

جهت بررسی اثر پرایمینگ کیتوزان و اسید هیومیک در شرایط تنش خشکی، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرحکاملا تصادفی، در سه تکرار بر روی ریحان اجرا گردید. تیمارهای پژوهش شامل سه سطح پرایمینگ (کیتوزان، اسید هیومیکو شاهد (بدون پرایم)) و چهار سطح تنش خشکی (۳-، ۶-، ۹- بار و شاهد (بدون تنش)) بودند. صفاتی نظیر: طول ریشه چه، طول ساقه چه، درصد جوانه زنی، شاخص بنیه بذر و آنزیم آسکوربات پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج حاصل از این پژوهشبیانگر آن است که تنش خشکی موجب کاهش ویژگی های جوانه زنی و افزایش آسکوربات پراکسیداز در این پژوهش شد وپرایمینگ ارگانیک اثرات منفی ناشی از تنش خشکی را کاهش داد. بیشترین مقدار آسکوربات پراکسیداز مربوط به اثراتمتقابل تیمار بدون پرایم (شاهد)+ ۹- بار تنش خشکی به مقدار((۰/۸۷μmol H(۲)O(۲) min(-۱).mg(-۱) protein) بوده است.

Keywords:

آسکوربات پراکسیداز , اسید هیومیک , پلیاتیلن گلیکول , کیتوزان