بررسی اجزای عملکرد و عملکرد دانه ژنوتیپ های جو دیم منطقه سردسیر مراغه از نظر مقاومت به خشکی

جهت بررسی خصوصیات اجزاء عملکرد دانه ژنوتیپ ها و لاین های جو دیم تحت تنش خشکی و آبیاری تکمیلی و نیزمشخص کردن ارتباط این خصوصیات با عملکرد دانه ، تعداد ۱۲ ژنوتیپ جو در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳تکرار در سال زراعی ۱۳۸۸-۱۳۸۷ در ایستگاه تحقیقاتی دیم مراغه مطالعه شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد کهدر شرایط دیم بین ژنوتیپ ها از نظر صفت تعداد دانه در سنبله ساقه اصلی در سطح احتمال ۱ درصد و از نظر صفت شاخصبرداشت در سطح احتمال ۵ درصد اختلاف معنی دار وجود داشت. در حالی که در شرایط آبیاری تکمیلی بین ژنوتیپ ها از نظرصفات شاخص برداشت، تعداد دانه در سنبله ساقه اصلی و وزن هزار دانه در سطح احتمال ۱ درصد و از نظر صفات وزن دانهدر سنبله و عملکرد دانه در سطح احتمال ۵ درصد اختلافات معنی دار بود. تحت شرایط دیم، عملکرد دانه با صفات تعدادسنبله در واحد سطح (*r=۰/۶۸) دارای همبستگی مثبت و معنی دار بود. در شرایط آبیاری تکمیلی، عملکرد دانه با صفت تعداددانه در سنبله ساقه اصلی (*r=۰/۵۹) همبستگی مثبت و معنی دار داشت. با در نظر گرفتن شاخص های تحمل به خشکی درمجموع لاین شماره ۹ (TOKAK//STEPTO/ANTARES) با عملکرد دانه ۲۶۹۴ کیلوگرم در هکتار و وزن هزار دانه بالا،به عنوان لاین برتر و متحمل به خشکی در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه در دو شرایط تنش و بدون تنش انتخاب شد.

Keywords:

تنش خشکی , جو , شاخص های تحمل به خشکی , صفات مورفوفیزیولوژیک