بررسی روند پژوهش در آموزش شیمی

با ورود به قرن ۲۱، عوامل مختلفی شیوه های آموزش و یادگیری علم شیمی در مدارس را تحت تاثیر قرار داده است. گسترش نظریه های شناختی و افزایش درک پژوهشگران از چگونگی یادگیری دانش آموزان ، ا ستفاده ی گسترده از رایانه و فناوری اطلاعات و ارتباطات برای تجسم و مرئی سازی پدیده های علمی پیچیده، عوامل بیرونی مانند نگرانیهای جهانی نسبت به انرژی ، منابع آب و محیط زیست، افزایش سطح سواد علمی و افزایش درک عمومی از علوم مختلف عواملی هستند که سبب شده اند تا پژوهشگران حوزه آموزش شیمی در اقدامی هماهنگ با روند جهانی، بر موضوع های پژوهشی ویژهای متمرکز شوند.در اواخر قرن بیستم این سوال در مراکز علمی و صنعتی جهان مطرح شد که چه چیزی را باید دانش آموزان یاد بگیرند. با این سوال، عمده پژوهشهای انجام گرفته، از برنامه ریزی درسی به سمت دانش آموزان و اتخاذ رویکردهای فرایندی، پرورش انواع مهارتهای د ستورزی و انجام پژوهش تو سط دانش آموزان سوق داده شد. بررسی و مرور آموخته ها و میزان درک دانش آموزان از مفاهیم مختلف علمی و مشخص کردن کج فهمی های موجود بسیار رونق گرفت و اطلاعات زیادی در خصوص شرایط یادگیری اثربخش بر پایه ی روشهای یاددهی-یادگیری دانش آموز - محور نظیر؛ یادگیری مشارکتی، استفاده از رویکردهای ساختن گرایی۱ و کاوشگری۲ به دست آمد.پیشرفتهای اخیر در شاخه های مختلف علوم تربیتی، به پژوهشگران کمک کرده است تا بتوانند انتظارات آموزشی خود را به درستی مشخص کنند. بر پایه یافته های جدید پژوهشی، هدف از آموزش شیمی در دوره متوسطه آموزش برخی اصول و مفاهیم نظری علم شیمی و تربیت شیمیدان نیست؛ بلکه با توجه به تنوع وجاذبه های موجود در علم شیمی، آموزش شیمی وسیله ای است برای آموزش مهارتهای زندگی، حل مسئله،کاوشگری، آشنایی با ماهیت علم و تقویت نگرشهای علمی و اخلاقی. در این رویکردها، شیمی در خدمت برنامه های آموزشی و تربیت شهروندانی مطلوب است.