جایگاه اصل حاکمیت اراده در تعیین قانون حاکم بر قراردادهای داوری تجاری بین المللی abstract
داوری در تجارت بین الملل در دهه های اخیر جایگاه خاصی یافته است و بازرگانان و متصدیان امر تجارت بین الملل ، آن را شیوه ای مثبت و مطمئن برای حل و فصل منازعات تجاری و اقتصادی می دانند که البته این موضوع باعث رونق و توسعه مبادلات تجاری و رشد اقتصاد کشورها گردیده است.با توجه به اختیارات طرفین یا داوران در تعیین
قانون حاکم بر ماهیت دعوی و موافقت نامه داوری، اسلوب داوری در مقایسه با رسیدگی قضایی بسیار قابل انعطاف است.
اصل حاکمیت اراده یکی از مهم ترین مباحث در حقوق قراردادها به شمار می رود که در حقوق ایران در ماده ۱۰ ق.م وهمچنین در فقه نیز قاعده العقود تابعه للقصود را می توان از نتایج اصل مزبور شمارد. بررسی
اصل حاکمیت اراده در تعیین
قانون حاکم بر قراردادهای داوری تجاری بین المللی که منجر به فیصله ماهیت اختلاف به عنوان علت و هدف غایی داوری می شود، می باشد. به عبارت دیگر هنگامی که داوران بر اساس سیستم حاکم بر یک نظام حقوقی ملی ، دعوی را فیصله می دهند از چه روش یا روش هایی استفاده می نمایند و حتی در مواردی که بر اساس نظام حقوقی فراملی ، دعوی حل و فصل می گردد از چه شیوه یا شیوه هایی بهره گرفته می شود.با این حال به نظر می رسد آزادی طرفین در انتخاب
قانون حاکم بر ماهیت دعوی در اکثر نظام های حقوقی ملی و بین المللی پذیرفته شده است. ضمنا در رویه داوری های تجاری بین المللی و بسیاری از نظام های حقوقی ملی در صورت سکوت طرفین ،آزادی داوران در تعیین
قانون حاکم بر اساس معیارهای مختلف پذیرفته شده است.