تاثیر الگوهای ارتباطی خانواده بر تعلل گرایی تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تاثیر الگوهای ارتباطی خانواده بر تعلل گرایی تحصیلی دانش آموزان بوده است. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه جمع آوری یافته ها از نوع تحقیقات همبستگی به شمار می آید. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان مقطع متوسطه ناحیه ۵ شهر اصفهان به تعداد ۷۲۶۵ بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد ۳۶۴ دانش آموز بر اساس جدول کرجسی مورگان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. یافته های این پژوهش با استفاده از دو پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک (۲۰۰۴) و نسخه تعلل گرایی تحصیلی دانش آموز سولومون و راث لوم (۱۹۸۴) استفاده شده است. روایی صوری این پرسشنامه ها با استفاده از نظر متخصصین و خبرگان در این زمینه و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ در یک نمونه ۳۰ نفری محاسبه شده است. برای تحلیل یافته های این پژوهش از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که الگوهای ارتباطی خانواده تاثیر منفی و معکوس بر تعلل گرایی تحصیلی دارند (۰/۰۱>p). با توجه به این نتایج به آموزش و پرورش شهر اصفهان پیشنهاد می گردد که برای کاهش تعلل ورزی دانش آموزان در انجام تکالیف با خانوده آنها ارتباط دو سویه داشته باشند.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , تعلل گرایی تحصیلی , دانش آموزان مقطع متوسطه