سنتز چسب غشایی تحت خلا بر پایه مونومرهای بوتیل اکریلات-وینیل استات

به منظور تغییراتی در خواص رزین بوتیل آکریلات – متیل متاکریلات، از جم له بهبود خواص چسبندگی و مکانیکی آن، از غلظتهای مختلفی ۰)، ۰/۸، ۱، ۱/۲، ۱/۶ درصد) آکریلیک اسید به عنوان مونومر کمکی استفاده گردید. از تکنیک پلیمریزاسیون امولسیونی نیمه پیوسته برای سنتز لاتکس بوتیل آکریلات – متیل متاکریلات استفاده شد. با افزایش غلظت آکریلیک اسید (از ۰ تا ۱/۶ درصد) خواص چسبندگی لاتکس، میانگین اندازه ذرات لاتکس (از ۳۶۲/۲۵ تا ۴۵۲ نانو متر) افزایش یافت. همچنین استحکام برشی و استحکام پوستگی ( به ترتیب تا ۱۰۴۸ kPa و (۰/۴۴ N/mm با افزایش غلظت آکریلیک ا سید تا مقدار ۱ در صد افزایش یافت. سپس با افزایش غلظت اکریلیک ا سید به حد تقریبا ثابتی میل نمود. با افزایش غلظت اندک آکریلیک اسید احتمالا با تشکیل پیوند هیدروژنی چسبندگی را تسریع میکند و نفوذپذیری فزایش می یابد.

Keywords:

کوپلیمریزاسیون امولسیونی نیمه پیوسته , چسب غشایی تحت خلا , بوتیل اکریلات-وینیل استات.