تحلیلی بر بازشناسی سازمان نیروی انسانی در میزان تحقق شاخص های مدیریت بومی

در جهان پر تحول امروز، موفقیت سازمان ها در دستیابی به اهداف و سطح عملکرد مطلوب بیش از هر چیز به توان سازگاری آنها با محیطی پویا بستگی دارد. از این رو، اتخاذ راهبردهایی که بقای سازمان را تضمین کند تنها به مدد اعمال مدیریت اثربخش که در پرتو شناخت مولفه های محیطی صورت گیرد امکان پذیر است.در همین راستا سال هاست که کشورهای درحال توسعه با الهام ازآرمان ها واندیشه های اقتصادی کشورهای توسعه یافته ، به ویژه الگوهای رشد اقتصادی غرب ، وبا امید به دست یابی به موفقیت هایی نظیر آنچه که دراین کشور به دست آمده است ، تلاش بی وقفه ای رادربه کار بستن الگوهای مدیریت غرب آغاز کرده اند وباتقلیدهای بی چون وچرا، تبعیت ازتجربیات ، پیروی ازنظریه هاوروش های مدیریت غربی وآموزش آنها درسطح گسترده ، نسبت به انتقال آن همت گماشته اند. هدف این مقاله، بررسی و تحلیل نحوه تاثیرگذاری مولفه های محیطی، به ویژه مولفه های فرهنگ ملی، بر فرهنگ کار درون سازمان ها و نتیجتا بر شکل گیری سبک های مدیریت بومی در کشورهای در حال توسعه است.برای تعیین میزان تحقق شاخص های مدیریت بومی در سازمان سعی می شود تامیزان به کارگیری نقش های ارتباطی ، نقش های اطلاعاتی و نقش های تصمیم گیری مبتنی بر مدیریت بومی در سازمان ها مورد بررسی ازدیدگاه کارکنان تعیین شود، و می توان گفت ازدیدگاه کارکنان نقش های ارتباطی مبتنی بر مدیریت بومی در سازمان ها کمتر ازمتوسط به کار گرفته می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که ازدیدگاه کارکنان و مدیران نقش های تصمیم گیری مبتنی بر مدیریت بومی در سازمان ها کمتر ازمتوسط به کار گرفته می شود.

Keywords:

سازمان , روابط انسانی , فرهنگ ایران اسلامی , مدیریت بومی