اثربخشی درمان خود شفقتی بر نشاط ذهنی دردانش آموزان ۱۴ تا ۱۸ ساله ی دارای اختلال یادگیری

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان خودشفقتی بر نشاط ذهنی در دانش آموزان ۱۴ تا ۱۸ سالگی با اختلال یادگیری انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. بدین منظور از بین دانش آموزان ۱۴ تا ۱۸ ساله ی دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز روانپزشکی اصفهان در سال ۱۴۰۰ مراجعه کرده اند به صورت در دسترس و سپس به صورت تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار داده شد. سپس به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان خودشفقتی روی گروه آزمایش اجرا گردید. درصورتیکه گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. ابزار سنجش سه پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو توسط ویلکات و همکاران (۲۰۱۱) ، مقیاس نشاط ذهنی ریان و فردریک ((۱۹۹۷.تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس به همراه اندازه گیری مکرر نشان داد که نمرات مشکلات یادگیری و ابعاد آن ونشاط ذهنی در گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری نسبت به مرحله پیش آزمون در سطح P<۰/۰۱ روند کاهشی داشته است. درمان خودشفقتی توانسته است نمرات نشاط ذهنی در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری را بهبود بخشد و با توجه به این که بین نمرات پس آزمون و پیگیری در متغیرهای مطرح تفاوتی مشاهده نشده است می توان ادعا کرد این درمان تداوم داشته است.

Keywords:

درمان خود شفقتی , نشاط ذهنی , اختلال یادگیری