تغییرات سیستم دفاعی گندم بهاره با کاربرد عنصر روی و بذرهای زی فزونی شده با این عنصر در شرایط تنش خشکی

تنش خشکی و کمبود عنصر روی همواره به­عنوان مشکلات تاثیرگذار بر عملکرد غلات به­خصوص گندم مطرح بودند. به­منظور تاثیر کاربرد عنصر روی و میزان درونی این عنصر بر روی تغییرات رشدی و سیستم دفاعی گندم در شرایط مختلف رطوبتی پژوهشی به­صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در دانشگاه اردبیل اجرا و شاخص های بیوشیمیایی آن در دانشگاه مراغه در سال ۱۳۹۶ اندازه گیری شد. عوامل مورد بررسی در این آزمایش شامل بذور زی فزونی­شده، کاربرد عنصر روی و تنش خشکی بودند. نتایج این پژوهش مشخص کرد که برهم کنش سه جانبه مورد آزمایش بر روی ارتفاع ساقه، سطح برگ، کلروفیل، فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز، آیزوزیم Cu/Zn-SOD، آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز و محتوای پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید و پرولین در سطح احتمال یک و پنج درصد معنی دار بود. با توجه به مقایسات میانگین صورت گرفته بیش­ترین میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز، آیزوزیم Cu/Zn-SOD، آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز در شرایط آبیاری در ۳۰ درصد ظرفیت زراعی در تیمار بذور زی فزونی­شده به­روش خاکی ثبت گردید که برآیند آن را می توان در تعدیل محتوای پراکسید هیدروژن و مالون­دی­آلدئید در این تیمار مشاهده کرد. همچنین بر اساس این نتایج میزان کلروفیل، سطح برگ و ارتفاع گیاه نیز در این تیمار نسبت به تیمار کاربرد بذور عدم زی فزونی­شده در شرایط آبیاری در ۳۰ درصد ظرفیت زراعی افزایش معنی دار نشان داد. به­عنوان نتیجه نهایی می توان چنین اذعان داشت که کاربرد بذور زی فزونی­شده به­روش خاکی در کشت زارهای مادری به­همراه کاربرد خاکی ۲۵ کیلوگرم در هکتار سولفات روی در کشت زارهای اصلی در شرایط متفاوت رطوبتی، می تواند به­عنوان تیمار انتخابی مناسب برای پژوهش در مزرعه معرفی گردد.

تغییرات سیستم دفاعی گندم بهاره با کاربرد عنصر روی و بذرهای زی فزونی شده با این عنصر در شرایط تنش خشکی Keywords:

آسکوربات پراکسیداز , پراکسید هیدروژن , پراکسیداسیون لیپیدی , کاتالاز و عملکرد