پیش بینی تمایل به رفتار پر خطر جوانان تهرانی بر اساس ویژگی های خودتعیین گری، تاب آوری و آمادگی برای تغییر

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تمایل به رفتارهای پرخطر جوانان تهرانی بر اساس ویژگی های خودتعیین گری، تاب آوری و آمادگی برای تغییراست. روش: جامعه آماری مورد نظراین پژوهش شامل پسران ورودی ۹۸ - ۹۷ دوره کارشناسی دانشگاه آزاد واحد رودهن به تعداد ۲۰۰ نفر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای به صورت تصادفی انتخاب شدند .جهت اندازه گیری متغیرهای تحقیق به ترتیب از مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون، پرسشنامه آمادگی برای تغییر، پرسشنامه خودتعیین گری دسی و رایان ، مقیاس خطرپذیری جوانان ایرانی( IARS )استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد.یافته ها: تاب آوری و ویژگی های خود تعیین گری، می توانند تمایل به رفتارهای پر خطر را پیش بینی کنند. رابطه بین متغیر های تاب آوری و خود تعیین گری با تمایل به رفتار های پر خطر به طور معنا داری منفی بود. بر همین اساس می توان پیش بینی کرد که با افزایش سطح تاب آوری میزان تمایل به رفتارهای پرخطرکاهش یابد. هم چنین خود تعیین گری، تقریبا به صورت معنی دار با تمایل به رفتار های پر خطر رابطه ی منفی دارند و می توان به این نتیجه رسید که هر چه تاب آوری و خود تعیین گری بالا تر باشد میزان تمایل به رفتار های پر خطر کمتر می شود

Keywords:

رفتار پرخطر , جوانان , خود تعیین گری , تاب آوری , آمادگی برای تغییر