رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی با خودکارآمدی اجتماعی با توجه به میانجیگری کمال گرایی مثبت در دانش آموزان تیزهوش

هدف این پژوهش تبیین رابطه هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی با خودکارآمدی اجتماعی با توجه به میانجیگری کمال گرایی مثبت در دانش آموزان دختر تیزهوش بود. این تحقیق از لحاظ هدف جزء تحقیقات بنیادی و از لحاظ روش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل ۴۰۰ نفر از دانش آموزان دوره دوم متوسطه دبیرستان فرزانگان۴ تهران در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ بود. نمونه پژوهش ۲۰۰ نفر از دانش آموزان بودند که با استفاده از روش تصادفی ساده و بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه هوش هیجانی گلمن، خلاقیت هیجانی آوریل، خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و کمال گرایی هیل بود که توسط نمونه مورد مطالعه تکمیل شدند. داده های استخراج شده از طریق شاخص های توصیفی مانند میانگین و انحراف استاندارد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و برای آزمون فرضیه با توجه به مدل مفهومی این پژوهش از تحلیل مسیر استفاده گردید. که در این تحلیل اثر مستقیم، غیرمستقیم و اثر کل متغیرهای پیش بین بر روی متغیر ملاک و میانجی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد بین هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی با خودکارآمدی اجتماعی، همچنین بین کمال گرایی مثبت و خودکارآمدی رایطه مثبت معنادار وجود دارد. نیز کمال گرایی مثبت در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی با خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان تیزهوش این پژوهش نقش میانجی را دارد. بنابراین هرچه هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی بیشتر باشد، خودکارآمدی اجتماعی نیز بیشتر خواهد بود، همچنین کمال گرایی مثبت بر رابطه میان هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی با خودکارآمدی اجتماعی، اثر مثبت گذاشته و این رابطه را تقویت می کند.

Keywords:

تیزهوش , خودکارآمدی اجتماعی , هوش هیجانی , خلاقیت هیجانی , کمال گرایی مثبت