مطالعه و ارزیابی رابطه مدیریت شهری با توسعه شهری پایدار

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 277

This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CNCCONF05_024

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1401

Abstract:

شناخت مناطق با ثبات یا ناپایدار و محاسبه میزان پایداری و اسیب پذیری یک شهر در ارتباط با نوع فعالیت، درخدمتبرنامه ریزان قرار می گیرد . این پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد و توجه به توسعه فیزیکی شهری پایدار به عنوان یکضرورت اساسی در برنامه ها ی توسعه ی ، شهری حاکی از اهمیت این موضوع در تقویت جبهه های فرهنگی اجتماعی، وکالبدی شهر دارد. افزایش بی رویه ی شهرها ورشد ناموزون آن ها به دلیل مهاجرت های بی رویه وافزایش جمعیت یکیاز مشکلات اساسی شبکه ی شهری کشور است و مدیریت، عامل اصلی و حیات بخش هر سازمان و نهادی است. مدیریتشهری در شهرها عهده دار موضوعات مرتبط با حیات شهری است، دستیابی به توسعه پایدار شهری به منظور ایجاد شهریمناسب زندگی حال و آینده شهروندان یعنی ایجاد شهر پایدار، ماموریت خطیر و الزام آور مدیریت شهری محسوب میگردد. هدف اصلی توسعه پایدار شهری، تامین نیازهای اساسی، بهبود سطح زندگی، اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده امنبیان شده است. پایداری در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی مستلزم به کارگیری سیستممدیریتی کارآمد است. از جمله نهادهای تاثیرگذار در امر مدیریت وتوسعه ی پایدار شهری شهرداری ها هستند. نتایجحاصل از تحقیق نشان میدهد رسیدن به توسعه ی پایدار شهری نیازمند به کارگیری ابزارها و سلیقه ها و نیروهای متفاوتتشکیل دهند سیستم شهر است. در مدیریت شهری، شهرداری اداره امور شهر، شهروندان مشارکت در اجرای امور و قوانین،شورای اسلامی شهر نظارت و هماهنگی بر فعالیت ها و بخش خصوصی پشتیبانی و همکاری با سازمان های مذبور را عهدهدار است که در نتیجه این همکاری ها و هماهنگی ها منجر به توسعه و عمران شهر می شود. ارتقاءمشارکت شهروندی،تمرکز زدایی فعالیت ها، ایجاد مدیریت یکپارچه شهری، افزایش اعتماد شهروندان، آگاه سازی و آموزش شهروندی از جملهفعالیت های موثری است که شهرداری ها در راستای تحقق توسعه پایدار شهری می توانند بکار گیرند.

Authors

سیدمحمدرضا شهابی

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

رسا صفائی نمین

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

فائزه سعیدی

داشجوی کارشناسی ارشد رشته طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

حمید درستان

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

رسول صفائی نمین

دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی