واکاوی رانه های پذیرش پهپادهای کشاورزی در زارعت گندم

وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین یا پهپادها جزء آخرین نسل از فناورهای مربوط به کشاورزی دقیق هستند که کاربرد آن ها در پایش و مدیریت فعالیت ‎های کشاورزی روز به روز در حال افزایش است. هدف این مطالعه، واکاوی رانه های پذیرش پهپادهای کشاورزی در میان گندم‎کاران بود. برای این منظور از نسخه توسعه یافته الگوی پذیرش فناوری به عنوان مبنای تئوریک استفاده شد. جامعه آماری گندم‎کاران استان فارس بودند که ۳۷۳ نفر از آن ها با استفاده از یک روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ‎ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد ارزیابی و تایید قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که متغیرهای سهولت استفاده‎ ی ادراک شده، نگرش، ارتباط شغلی و سودمندی ادراک شده به ترتیب دارای بیشترین اثرات مثبت و معنی ‎دار بر روی تمایل به استفاده از پهپادهای کشاورزی بودند. این چهار متغیر روی هم رفته توانستند ۴۴ درصد از تغییرات واریانس تمایل به استفاده از پهپادهای کشاورزی را پیش بینی کنند. همچنین، ارتباط شغلی به صورت مثبت و معنی داری متغیرهای سودمندی ادراک‎ شده و تمایل به استفاده از پهپادها را تحت تاثیر قرار داد. مشابها، متغیر نگرش نسبت به استفاده از پهپادها نیز اثراتی مثبت و معنی دار بر روی متغیرهای سهولت استفاده درک شده و تمایل به استفاده از پهپادها نشان داد. بررسی شاخص های برازندگی الگوی توسعه‎ یافته ‎ی پذیرش فناوری نشان داد که این مدل از برازندگی قابل قبولی برخودار است و می تواند مبنایی برای ایجاد تغییرات رفتاری در حوزه پذیرش پهپادهای کشاورزی قرار گیرد. در پایان بر اساس نتایج پژوهش، پیشنهادهایی کاربردی ارائه گردیده که می‎ تواند سیاست ‎گذاران، تصمیم گیران و عملگران میدانی را برای تشویق تمایل به استفاده از پهپادها کمک کند.

Keywords:

کشاورزی دقیق , ترغیب کشاورزان , الگوی پذیرش فناوری , تحلیل مقطعی