اثربخشی فنون خانواده درمانی راهبردی کوتاه مدت بر عملکرد خانوادگی نوجوانان وابسته به مواد مخدر

این پژوهش با هدف اثربخشی فنون خانواده درمانی راهبردی کوتاه مدت بر عملکرد خانوادگی نوجوانان وابسته به مواد مخدر شهر تهران در سال ۱۳۹۹ انجام گرفت. روش پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و مرجله پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان ۱۲ تا ۱۸ سال مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد شهر تهران در خرداد و تیر ماه سال ۱۳۹۹ با حجم ۱۲۴ نفر بودند. به صورت هدفمند ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و در گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه کنترل ۱۵ نفر جایگزین شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه عملکرد خانوادگی مک مستر (۱۹۸۳) جمع آوری شد. گروه آزمایش به صورت انفرادی در معرض خانواده درمانی راهبردی کوتاه مدت بر اساس پروتکل درمانی میلر (۲۰۰۹) طی ۶ جلسه ۸۰ دقیقه-ای قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با نرم افزار SPSS-۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: ننایج نشان داد میانگین نمرات در مرحله پس آزمون گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مولفه های عملکرد خانوادگی نوجوانان کاهش معناداری دارند .( ۰/۰۱) این کاهش میانگین نمرات در مرحله پیگیری نیز حفظ شده است که نشان دهنده تاثیر مداخله در کوتاه مدت و بلند مدت می باشد. نتیجه گیری: این یافته ها درک نوجوانان وابسته به مواد توسط خانواده درمانگران را پشتیبانی میکند.

Keywords:

خانواده درمانی راهبردی کوتاه مدت , عملکرد خانوادگی , نوجوانان