بررسی رابطه بین تصمیم گیری خلاق استراتژیک و کنترل بحران سازمانی در شهرداری شاهرود

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین تصمیمگیری خلاق استراتژیک و کنترل بحران سازمانی است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری کارکنان شهرداری شاهرود بودند، که تعداد آنها حدودا ۱۰۰ نفر بود که این تعداد به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد تصمیمگیری خلاق استراتژیک با ۲۶ سوال و پرسشنامه بحران سازمانی جهرمی (۱۳۹۰) با ۲۹ سوال بود. برای تائید روایی محتوی و ظاهری از نظرات اساتید خبره و همچنین، نتایج تحلیل عامل تاکیدی استفاده گردید که نتیجه حاکی از تایید پرسشنامه بود. برای تائید پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید و پایایی در سطح ۰/۷۰ و ۰/۷۵۳ به ترتیب برای مولفه های تصمیمگیری خلاق استراتژیک و بحران سازمانی به دست آمد. با آزمون نتایج، با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون به میزان رابطه معنادار دو شاخص اصلی پرداخته شد که ۰/۳۲۶ به دست آمد و برای تعیین رابطه معنادار بین تصمیمگیری خلاق استراتژیک و هر یک از مولفه های آن با کنترل بحران سازمانی محاسبه شد که مثبت بودن این مقادیر نشان داد، این روابط مستقیم است و همبستگی مثبت و معناداری بین تصمیم گیری خلاق استراتژیک و کنترل بحران سازمانی وجود دارد.

Keywords:

تصمیم گیری خلاق استراتژیک , کنترل بحران سازمانی , شهرداری شاهرود.