بررسی اثربخش دوره های روانشناسی مثبت نگر در کنترل ناامیدی و پرخاشگری نوجوانان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی دوره های روانشناسی مثبت نگر در کنترل ناامیدی و پرخاشگری نوجوانان ۱۲-۱۶ پسر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در زاهدان بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با گروه آزمایش و کنترل بود. روش نمونه گیری ابتدا کل جامعه آماری به تعداد ۳۰۰ نفر پرسشنامه ناامیدی کازین و همکاران و پرخاشگری ویلیامز و همکاران را تکمیل کردند دو شرکت کنندگانی که بالاترین نمره را اخذ کردند تعداد ۶۰ نفر انتخاب و به صورت هدفمند در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت هفتگی دوره های روانشناسی مثبت نگر در کنترل ناامیدی و پرخاشگری ارائه گردید. در پایان آموزش، از هر دو گروه خواسته شد پرسشنامه مذکور را مجددا تکمیل نمایند. برای تحلیل داده ها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از روش تحلیل کواریانس چند متغیری(مانکوا) استفاده شد. نتایج آزمون های تجزیه وتحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در کاهش ناامیدی و پرخاشگری در مرحله پس آزمون وجود دارد. نتایج نشان می دهد که دوره های روانشناسی مثبت نگر در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل باعث کاهش ناامیدی و پرخاشگری و زیرمقیاس های آن دو متغیر شده است

Keywords:

روانشناسی مثبت نگر , ناامیدی , پرخاشگری