تاثیر مکتب تفکیک بر اندیشه شریعتی

دیدگاه مرسوم به مکتب تفکیک یا همان مکتب معارفی خراسان، نخستین بار در میانه قرن چهاردهم هجری قمری، توسط میرزا مهدی اصفهانی در حوزه های علمیه مشهد پایه ریزی شد. شالوده این مکتب برآن است که با عرفان و فلسفه مخالفت صریح دارد و در شناخت معارف و آموزه های دینی، به جای عقل فلسفی و شهود عرفانی مرسوم، به نص قرآن، نقل اخبار از معصومین و تکیه بر احادیث و ادعیه معتبر تاکید می نمایند. علی شریعتی به عنوان یکی از اصلی ترین اندیشمندان معاصر نیز در آثار متعدد خود به مخالفت با هرگونه برداشت فلسفی و عرفانی از معارف اسلامی تاکید نموده و در پایان حیات خود نیز تصحیح کلیه آثارش را بر عهده محمد رضا حکیمی به عنوان مطرح ترین چهره مکتب تفکیک در عصر حاضر نهاده است. ره اورد این پژوهش که با روش توصیفی و تحلیلی مبتنی بر مطالعه آثار مختلف انجام شده، نشان می دهد که شریعتی با تاثیر پذیری ضمنی از محتوای اندیشه متفکران مکتب تفکیک، ایدئولوژی مطلوب سیاسی خود را بر پایه مخالفت با تاویلات فلسفی و عرفانی از معارف اسلامی ارائه نموده است.

Keywords:

ایدئولوژی , فلسفه , عرفان , شریعتی , مکتب تفکیک