اثربخشی درمان هیجان مدار بر ناگویی خلقی و احساس تنهایی زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر ناگویی خلقی و احساس تنهایی زنان متاهل صورت گرفت.طرح پژوهش به صورت نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و انتخاب تصادفی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر اهواز بود. نمونه گیری در این پژوهش به صورتنمونه گیری هدفمند صورت گرفت . بدین منظور ابتدا ۳۰ نفر از زنان متاهل انتخاب و پرسشنامه های ناگویی خلقی (الکسیتایمیا) تورنتو (۱۹۹۴) و احساس تنهایی برای بزرگسالان (SELSA-S) را تکمیل نمودند و سپس به صورت تصادفی در دوگروه (۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل) تقسیم شدند. مداخله به صورت ۹ جلسه و دو جلسه ۵۰ دقیقه ای درهفته بر روی گروه آزمایش صورت گرفت. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکرد. داده ها پس از جمع آوری بااستفاده از نرم افزار ۲۴ -spss و روشهای تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان داد که درمان هیجان مداربر ناگویی خلقی و احساس تنهایی زنان متاهل تاثیر معنادار داشته است.

Keywords:

ناگویی خلقی , احساس تنهایی , درمان هیجان مدار , زنان متاهل