تاثیر سبک رهبری مشارکتی مدیران بر کاهش پریشانی-اخلاقی معلمان ابتدایی شرق تهران

تحقیق از لحاظ شیوه اجرا جزء تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل معلمان ابتدایی دختر پایه چهارم، پنجم و ششم شرق تهران میباشد. حجم نمونه بر اساس روش نمونه گیری هدفمند ۱۲۰ معلم به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارها شامل مقیاس پریشانی اخلاقی کورلی (۲۰۱۷) و پرسشنامه رهبری مشارکتی کاتورن (۲۰۱۰) است. برای تعیین روایی پرسشنامه های این پژوهش از روش روایی محتوایی استفاده گردید که پرسشنامه های مذکور مورد تایید صاحبنظران قرار گرفت. ضریب پایایی به دست آمده از طریق روش مذکور رهبری مشارکتی ۰/۸۹ و پریشانی اخلاقی ۰/۷۴ میباشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و یافته های پژوهش از بررسی فرضیه های پژوهش در سطح آمار توصیفی از شاخص هایی همچون جداول و نمودارهای توزیع فراوانی و در سطح استنباطی از آزمون های پارامتریک ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون استفاده گردید. نتایج نشان داد بین میزان رهبری مشارکتی و کاهش پریشانی اخلاقی رابطه معنادار وجود دارد. به عبارتی با افزایش استفاده از رهبری مشارکتی، کاهش پریشانیهای اخلاقی نیز انجام میپذیرد و مقدار پریشانی اخلاقی نیز کاهش می یابد می یابد و بالعکس. نتایج نشان داد مولفه احساس مالکیت بیشترین تاثیر را در پیش بینی کاهش پریشانی های اخلاقی و بعداز آن به ترتیب مولفه پاسخگویی، عدالت و مشارکت بیشترین پیش بینی را برای کاهش پریشانی اخلاقی دارند.

Keywords:

رهبری مشارکتی , پریشانی اخلاقی , معلمان ابتدائی.