بررسی اثر بخشی رویکرد طرحواره درمانی در مادران کودکان اضطرابی ۱۲-۷ سال

این تحقیق با هدف اصلی بررسی اثر بخشی دو رویکرد طرحواره درمانی در مادران کودکان اضطرابی ۱۲-۷ سال انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه مادران دارای اضطراب که کودکان اضطرابی مراجعه کننده به کلینیک های روانشناسی شهر بابل در سال ۱۴۰۰ به تعداد ۱۵۰ نفر میباشد؛ که با بهره گیری از نوع پژوهش تعداد ۶۰ نفر که نمرات بالاتر از نقطه برش را کسب کردند، عنوان جامعه نمونه برگزیده شدند. ابزار مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه اضطراب کودکان قنبری و همکاران (۱۳۹۲) با پایایی ۰/۸۹ ضریب آلفای کرونباخ و روایی ۶۸/۰۰۲ چرخش واریمکس روایی سازه استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها پس از جمع آوری داده ها، در رایانه تحت برنامه SPSS۲۴ ثبت و از آمار توصیفی که شامل توزیع فراوانی و درصد آن استفاده شد و در بخش آماراستباطی نیز به منظور مقایسه بین مولفه های پژوهش از کوواریانس استفاده گردید. نتایج نشان دادند آموزش رویکرد طرحواره درمانی بر شاخص های اضطراب کودکان اثر دارد.

Keywords:

رویکرد طرحواره درمانی , کودکان اضطرابی , مادران کودکان اضطرابی.