بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر تحمل بلاتکلیفی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر تحمل بلاتکلیفی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اصفهان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. از میان جامعه آماری، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد ۳۰ دانش آموز که معیارهای ورود به پژوهش را داشتند انتخاب و بصورت تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایشو کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش شفقت به خود را براساس برنامه درمانی گیلبرت ۲۰۱۲)؛ ترجمه اثباتی و فیضی، ۱۲ (۱۳۹۵ جلسه درمان دریافت کرد و سپس پرسشنامه های تحمل بالاتکلیفی فریستن و احساس تعلق به مدرسه بری اجرا گردید. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس از نرم افزار spss-۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که تحمل بلاتکلیفی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان شرکت کننده در گروه آزمایش، به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود .( P= ۰/۰۰۰۱) به عبارت بهتر آموزش شفقت به خود باعث افزایش توانایی تحمل بلاتکلیفیو احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان میشود.

Keywords:

آموزش شفقت به خود , تحمل بلاتکلیفی , احساس تعلق به مدرسه