نقش حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی در پیشبینی اضطراب کووید-۱۹ دانشجویان

افراد مختلف سطوح متفاوتی از اضطراب را در همه گیری ویروس کرونا-۲۰۱۹ تجربه می کنند که ممکن است زندگی آن ها را تحت تاثیر خود قراردهد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی در پیش بینی اضطراب کووید-۱۹ در دانشجویان بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد تهران شمال بود. با روش نمونه گیری در دسترس، ۲۰۰ دانشجو از طریق فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اضطراب کووید-۱۹ ویتن و همکاران، سنجه کوتاه اضطراب سلامت سالکوسکیس و همکاران، شاخص حساسیت اضطرابی تیلور و همکاران و مقیاس تشدید جسمانی حسی بارسکی و همکاران، بود. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی با اضطراب کووید-۱۹ همبستگی مثبت و معناداری دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که اضطراب سلامت، حساسیت اضطرابی و تشدید جسمانی حسی به طور معناداری توانستند ۵۵ درصد از تغییرات اضطراب کووید-۱۹ را پیش بینی کنند. به نظر می رسد هرچقدر میزان اضطراب کووید-۱۹ در دانشجویان بالاتر باشد، فرد نگرانی و حساسیت بیشتری در رابطه با وضعیت سلامتی خود دارد و علائم جسمانی حسی خود را بزرگ جلوه می دهد. بدین منظور لازم است مراکز خدمات روان شناسی و مشاوره دانشگاه اقداماتی در جهت کاهش اضطراب کووید-۱۹ و افزایش آگاهی دانشجویان انجام دهند.

Keywords:

اضطراب کووید-۱۹ , اضطراب سلامت , تشدید جسمانی حسی , حساسیت اضطرابی