اثربخشی آموزش مهارتهای مقابله ای بر میزان آشفتگی هیجانی، ناامیدی و بهبود کیفیت زندگی زنان سرپرست خانواده

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مقابله ای بر آشفتگی هیجانی(استرس، افسردگی، اضطراب)، ناامیدی و بهبود کیفیت زندگی زنان سرپرست خانواده می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی است که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانواده تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی (ره) شهر اهواز در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود . نمونه آماری در تحقیق حاضر شامل ۳۰ نفر از زنان سرپرست خانواده تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی (ره) شهر اهواز بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) تقسیم شدند. پرسشنامه های استفاده شده در تحقیق؛ آشفتگی هیجانی لاویبوند و لاویبوند (۱۹۹۵)؛ مقیاس نا امیدی بک (۱۹۷۴) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) بود. در این تحقیق از پروتکل آموزش مهارت های مقابله ای به مدت ۱۴ جلسه۹۰ دقیقه ای و به صورت گروهی، برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های مقابله ای بر استرس، اضطراب، افسردگی از مولفه های آشفتگی هیجانی، نا امیدی و کیفیت زندگی، اثربخش است.

Keywords:

مهارت مقابله ای , آشفتگی هیجانی , نا امیدی , کیفیت زندگی , زنان سرپرست خانواده.