اثربخشی طرحواره درمانی گروهی برکاهش اضطراب امتحان دانش آموزان پسر دوره اولمتوسطه ناحیه ۱ تبریز

این پژوهش با هدف تعیین اثر بخشی طرحواره درمانی گروهی بر اضطراب امتحان دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه ناحیه ۱ تبریز انجام شده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع طرحهای پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموز ان پسر دور اول متوسطه ) ۱۴-۱۲ ساله( می باشند که در سال تحصیلی ۹۳-۹۴ در ناحیه ۱ تبریز مشغول به تحصیل بودند. از طریق نمونه گیری خوشه ای - تصادفی ، ۲۴ نفر آزمودنی پس از انجام آزمون اضطراب امتحان اسپیل برگر) )۱۹۸۰ و کسب نمره اضطراب امتحان بالاتر از متوسط، و احراز ملاکهای ورود به گروه، جهت درمان در ۲گروه ۱۲ نفری شامل گروه آزمایش وگروه کنترل جایگزین شدند و سپس در روند اجرای پژوهش پرسشنامه طرحواره یانگ و بسته مداخلاتی طرحواره درمانی بر روی شرکت کنندگان اجرا گردید . به منظور بررسی پایایی پرسشنامه های پژوهش از آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آن برای پرسشنامه اسپیلبرگر برابر )۰/۷۷( و برای پرسشنامه یونگ برابر ) )۰/۷۵ بدست آمد. داده های حاصل با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل از نظر میزان اضطرا ب امتحان وجود دارد. براساس یافته های پژوهش به نظر میرسد طرحواره درمانی گروهی در کاهش معنادار اضطراب امتحان دانش آموزان ، موثر بوده است .

Keywords:

طرحواره درمانی گروهی , اضطراب امتحان , دانش آموزان پسر