بررسی و نقدنظریه سرقت و التقاط انگاری فلسفه صدرایی

ازاتهامات بارزی که برفلسفه صدرالمتالهین وارد می شود، سرقت علمی و التقاط انگاری از مشربهای گوناگون فکری وفلسفی است.منکران تفکرصدرایی با طرح دلایلی همچون: اخذواقتباس های نامعلوم وفراوان درآثار صدرای شیرازی، بی نظمی درنشروسیاق ونوشتار وی و... درصدد ابطال مبدع بودن فلسفه ای برآمده اند که صدرا با استفاده از جمع آوری هنرمندانه آثار پیشینیان ان را بنامخودزده است، درصورتیکه طبق باوراین گروه ازمنکران، حقیقت وماهیت واقعی حکمت متعالیه چیزی جزاین است. لیکن بابررسیهای انجام شده ازدلایل التقاط انگاری فلسفه ملاصدرا، می توان این فرضیه را درمورحکمت متعالیه خنثی نمود، چراکه با تکیهبرمواردی همچون: ابتناء بردور یامصادره به مطلوب، عدم تفکیک درایت و روایت، عدم بینش تاثیرتاریخی ملاصدرا و... به این نتیجهقائل می شویم که فلسفه صدرایی درعین بهره بردن از انواع مشربهای گوناگون فکری، توانسته اصالت و استقلال خود را درحد اعلاءمکتب و مشربی فلسفی حفظ نماید. سرقت ازآثارعلمی سایرمکاتب پیشین نیزاتهامی دیگراست که برفلسفه صدرا وارد گردیده است.منتقدان براین سخن قائل اند که صدرای شیرازی موارد فراوانی را از پیشینیان بدون ذکرنام اشخاص استفاده کرده است که مواردی رانیز جهت نمونه ذکر نمودهاند، درصورتیکه این مورد را به چند دلیل نمیتوان اتهامی حقیقی برشمرد، چرا که تمامی صاحبان مکاتبپیشین نیز از این رویه برخوردار بوده و نمونه هایی نیز ذکر گردیده. علاوه براین در زمان صدرا هنوز شیوه های علمی امروز رایج ومرسوم نبوده و پیرو چنین شیوه ای را سارق علمی برنمیشمردهاند.

Keywords:

التقاط انگاری , سرقت , حکمت متعالبه , ملاصدرا , روش شناسی , فلسفه