پیشبینی شادکامی زنان بر اساس سبکهای هویت یابی و خودنظم دهی هیجانی

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی شادکامی زنان بر اساس سبک های هویت یابی و خودنظم دهی هیجانی بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش ، زنان ۲۰ تا ۴۵ سال مراجعه کننده به خانه های سلامت منطقه ۵ شهر تهران در تابستان سال ۱۴۰۰ بودند که با توجه جدول مورگان و به صورت داوطلبانه ، ۲۵۲ نفر از بین آنها به عنوان نمونه آماری در پژوهش شرکت کردند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسش نامه شادکامی ولو (۱۹۹۰)، پرسش نامه خودنظم دهی هیجانی اندلر و پارکر (۲۰۰۲) و پرسش نامه سبک های هویت بروزنسکی (۱۹۸۹) بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام چند متغیره در سطح معنی داری ۰/۰۵ انجام گردید. یافته ها نشان داد بین سبک های هویت یابی اطلاعاتی و هنجاری با تمام مولفه های شادکامی ، رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت .(P<۰/۰۵) اما رابطه بین سبک هویت یابی اجتنابی با مولفه های شادکامی معنی دار نبود .(P>۰/۰۵) بین مولفه مساله مدار و مولفه های شادکامی ، رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت ، اما بین مولفه های هیجانمدار و فرار از مساله با مولفه های شادکامی ، رابطه منفی و معنی داری وجود داشت .(P<۰/۰۵) سبک اطلاعاتی ۹ درصد، سبک هنجاری ۱۷ درصد، مولفه مساله مدار ۱۴درصد، مولفه هیجانمدار ۹ درصد و مولفه فرار از مساله ۱۵ درصد از واریانس شادکامی را پیش بینی کردند. با توجه به یافته ها می توان گفت سبک های هویت یابی اطلاعاتی و هنجاری و همچنین خودنظم دهی هیجانی نقش بارزی در تقویت شادکامی زنان دارند.

Keywords:

شادکامی , سبک های هویت یابی , خودنظم دهی هیجانی