بهینه سازی قابهای فولادی با مهاربند خارج از محور به روش الگوریتم ژنتیک

اگربتوان وزن سازه را با حفظ مقاومت و عملکرد آن به نحوی کاهش داد تا درطی وقوع زلزله انرژی کمتری جذب کند آنگاه خسارت های وارده کمتر شده و همزمان با تامین اقتصاد طرح ایمنی سازه نیز افزایش می یابد در واقع هدف اصلی برقراری ارتباط بین دو مبحث اساسی علم مهندسی عمران یعنی طراحی براساس عملکرد و بهینه سازی سازه ها است تا ضمن بهبودعملکرد در سازه بتوان وزن بهینه آن را نیز تعیین نمود سازه های فولادی با مهاربندخارج از محور با توجه به شکل پذیری و سخت ی مناسب که به ترتیب خاصیت قابهای خمشی و قابهای مهاربندی شده همگرا باشد می تواند ارایه کننده یک سازه مقاوم برای جذب انرژی و کنترل تغییر مکان در مناطق لرزه خیز باشد دراین تحقیق به بهینه سازی سازه های فولادی با مهاربند خارج از محور به روش طراحی براساس عملکرد performance based design پرداخته می شود که از جمله پارامترهای موثر دراین امر تعیین طول تیر پیوند درمهار بند و سطح مقطع اعضا می باشد و به بررسی تغییرات طول تیرپیوند درهر ارتفاعی از سازه پرداخته می شود.