یادکرد نام امام حسین (ع) در تورات (مطالعه موردی: نقد و تحلیل مقاله «الامام الحسین (ع) بین القر آن والتوراه والانجیل)

بر اساس آیه سوره مبارکه فتح، پیامبر اکرم (ص) و همراهانش, در کنب آسمانی پیشین یاد شده اند. نبودن نام رسول الله و اهل بیت (ع) در کتاب مقدس کنونی، پژوهشگران را برآن داشته است تابه رمزگشایی بخشی از آیات عهدین در این موضوع همت گمارند. مقاله «/امام الحسین (ع) بین القرآن والتوراه والانحیل» به قلم پژوهشگر عراقی، خانم زهور کاظم زعیمیان، در مجله السبط، نمونه ای از این دست است که کوشیده تا نمادهای مورد اشاره آیه شریفه مذکور را در کتاب مقدس بازجوید. وی با اعتقاد به نمادین بودن آیاتی از کتاب مقدس، که حاوی نشانه های اصحاب کسا (ع) است واژه «شطء» (جوانه) را نشانگر امام حسین (ع) و «شاخه» را مفهوم و نماد متناظر آن در تورات می داند. درعین حال که دیدگاه تفسیری وی نواورانه و قابل تامل است اشکالاتی روشی در آثر او به چشم می خورد که از اعتبار آن می کاهد. جستار حاضر با هدف بررسی و نقد مقاله نام برده در موضوع یادکرد نام امام حسین (ع) در تورات، وبا اتخاذ روش توصیفی تحلیلی به رشته تحریر درآمده است تا با یادآوری نمونه هایی از خطاهای رایج در این گونه از مقالات، راهکاری برای آفرینش آثار علمی روشمند و متقن پیش نهد.

Keywords:

امام حسین (ع) , شطء , عهد قدیم , آیات نمادین تورات , همراهان رسول الله (ص)