اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر گرایش به رفتارهای پرخطر و انسجام شخصی دانش آموزان پسر متوسطه اول

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر گرایش به رفتارهای پرخطر و انسجام شخصی دانش آموزان پسر متوسطه اول بوده است.روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهرستان بوئین زهرا در سال تحصیلی ۹۹ - ۹۸ بوده است که تعداد ۱۰۰ نفر از آنان به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و ۳۰ نفر که بالاترین نمره را در پرسشنامه رفتارهای پرخطر کسب کردند؛ به طور تصادفی برای ادامه روند پژوهش در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جهت گردآوری اطلاعات از مقیاس خطر پذیری نوجوانان ایرانی و پرسشنامه حس انسجام آنتونوسکی استفاده گردید. دانش آموزان گروه آزمایش در ۳۰ جلسه آموزش مهارت های زندگی شرکت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس یک متغیره و چند متغیره استفاده گردید.نتایج تحقیق نشان داد که آموزش مهارت های زندگی منجر به کاهش رفتارهای پرخطر و افزایش انسجام شخصی دانش آموزان دانش آموزان شد. بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که آموزش مهارت های زندگی می تواند بر گرایش به رفتارهای پرخطر و انسجام شخصی دانش آموزان موثر باشد.

Keywords:

مهارت های زندگی , رفتارهای پرخطر , انسجام شخصی