شخصیت سازی یا هویت سازی در ایران معاصر

انسان برای خود در هر دوره از زمان سعی بر شناخت وجوهی از وجودش داشته و در هر زمان با وجهی از این جلوه های رفتاری و شخصیتی دست به گریبان بوده است. شناخت انسان از خود واقعی اش در واقع آغاز چالش بشری کشدار و پر فراز و نشیبی بوده که امروزه در همه عرصه های اجتماعی فرهنگی... هنری اقتصادی و زیستی امری گاه حیاتی و رویه ای ارتباطی بشمار می آید. جامعه بشری در قرون متمادی در پی ساختن شخصیتی قهرمانی یا اسطوره ای برای تعریف و اقناع حس برتری طلب و نفس پرست آدمی است. بدنبال معرفی فردی با ظاهر انسان و با توانمندی هایی فرا انسانی و در این راه تخیل خود را بکار گرفته و از ساخت هر گونه شخصیتی ویژه و بالاتر از حد تصور با بهره گیری از هر ابزار هنری برای خلق آن فروگذار نبوده است. تا آنرا در قالب داستان ها، مثل ها، قصه های کهن و ضرب المثل ها حتی برای مخاطب باور پذیر سازد. برآنیم ذهن جستجوگر مخاطب داخلی را به این امر مهم جلب کنیم که در طول زمان انسان نیازمند یافتن هویت بوده است و غفلت از خویشتن شناسی همواره او را به کنکاش برای چیزی ورای تصورش وا داشته است و او را بدنبال مضامین سطحی مثل شخصیت پردازی یا شخصیت سازی کشانده است! خوشبختانه نظریه های روانشناسی بسیاری امروزه برای درک بهتر این نکته ما را یاری می رساند. در این مقاله سعی شده تا از دیدگاه یونگ و برخی روانشناسان معاصر استفاده نموده و به مفاهیم نوینی از شخصیت و در ادامه هویت سازی برسیم و بر این مبنا، ضرورت خلق اینگونه اسطوره سازی در عصر حاضر را مورد بررسی قرار دهیم.

شخصیت سازی یا هویت سازی در ایران معاصر Keywords:

شخصیت , شخصیت سازی , نظریات یونگ , هویت , خویشتن شناسی