اثربخشی بازی درمانی بر بهبود رشد اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان پیش دبستانی

زمینه و هدف: بازی می تواند بیش از یک سرگرمی ساده باشد و برای درمان کودکان دارای مشکلات اجتماعی و رفتاری یاری برساند. از همین رو هدف از پژوهش حاضر، تبیین اثربخشی بازی درمانی بر بهبود رشد اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان پیش دبستانی بود. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان دارای مشکلات رفتاری در مرکز بازپروری سادات واقع در منطقه ۲ تهران بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ کودک ۴ تا ۶ سال که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. ابزارها شامل پرسشنامه مشکلات رفتاری شهیم و یوسفی (۱۳۷۸) و مقیاس رشد اجتماعی واینلند (۱۹۵۳) استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که بازی درمانی بر کاهش مشکلات رفتاری در کودکان (شامل نقص توجه، ترس، رفتار اجتماعی و پرخاشگری) و رشد اجتماعی تاثیر معناداری دارد. نتیجه گیری: در کودکانی که دارای مشکلات رفتاری می باشند، به کارگیری بازی درمانی در کاهش و تقلیل ترس، نقص توجه، بهبود رفتارهای اجتماعی مثبت، کاهش پرخاشگری و نیز افزایش و بهبود رشد اجتماعی کودک موثر بوده و به عنوان یکی از روش های درمانی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

بازی درمانی , رشد اجتماعی , مشکلات رفتاری , کودکان