اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش و زوج درمانی رفتاری سیستمی بر امید به زندگی و سازگاری زوجین ۲۰ تا ۴۰ ساله

پژوهش حاضر اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش و زوج درمانی رفتار سیستمی بر امید به زندگی و سازگاری زوجین ۲۰ تا ۴۰ ساله. از نظر روش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوج هایی تشکیل می دادند که به مراکز مشاوره شهر ایلام در سال ۱۳۹۸مراجعه نموده بودند. جهت انجام پژوهش حاضر ۳۰ زوج از مراجعه کنندگان به این مرکز را به طور تصادفی و پس از کسب رضایت از آن ها انتخاب می کنیم و در سه گروه زوج درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش، زوج درمانی رفتاری سیستمی، و گروه کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش قبل و بعد از جلسات از۲ پرسشنامه سازگاری زناشویی که توسط انریچ تنظیم شده و پرسشنامه امید به زندگی حلاجیان و دو پروتکل مبتنی بر تعهد و پذیرش و زوج درمانی رفتاری- سیستمی استفاده شده است. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم افزار (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که زوج درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش و زوج درمانی رفتاری – سیستمی بر افزایش امید به زندگی و سازگاری تاثیر معنادار داشته است. (۰/۰۰۱>p) نتایج به دست آمده لزوم توجه به نقش زوج درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش و زوج درمانی رفتاری سیستمی را در نیل به امید به زندگی و سازگاری زناشویی و پیشگیری از ناسازگاری زناشویی خاطرنشان می سازد.

Keywords:

تعهد و پذیرش , زوج درمانی رفتاری-سیستمی , امید به زندگی , سازگاری زوجین