روش شناسی علامه شوشتری (ره) در نقد متنی نهج البلاغه با تکیه بر شرح بهج الصباغه

نقد متن عنوانی جدید است که در مباحث علوم دینی با علل الحدیث مرتبط است. بررسی اصالت الفاظ یک متن از جمله مباحث نقدمتن است؛ هم چنین یکی از مسائلی که در حوزه احادیث وجود دارد، وجود تغییر لفظی در بسیاری از احادیث است. تغییر لفظی در برخی از موارد حتی به تحریف معنایی هم منجر شده است. نهج البلاغه نیز که از کتب مهم حدیشی است از ورود محرفات مصون نبوده است؛ شناخت این مساله در راستای شناخت عمیق نهج البلاغه ضروری است. نوشته ها و کتب متعددی پیرامون نهج البلاغه به نگارش در آمده است که شروح نهج البلاغه بخشی از این نوشته هاست؛ در برخی از این شروح به مساله و رود محترفات در نهج البلاغه اشاره شده است. یکی از مهمترین شروح نهج البلاغه کتاب بهج الصباغه فی شرح نهج البلاغه، نوشته علامه محمدتقی شوشتری (ره) است. این شرح از جهات زیادی قابل توجه است که یکی از این جهات، توجه این شرح به حوزه نقد متن نهج البلاغه است. در این مقاله به برخی از فعالیتهای نقدمتنی علامه شوشتری (ره) در نهج الصباغه، در حوزه شناخت نهج البلاغه پرداخته خواهد شد و روش نقد متنی وی در کتاب بهج الصباغه مورد کنکاش قرار می گیرد.

Keywords:

نهج البلاغه , بهج الصباغه , نقد متن , نقد حدیث , روش شناسی