جامعیت و جاودانگی قرآن کریم در نهج البلاغه

جامعیت و جاودانگی قرآن کریم از مهمترین مباحث زیر بنایی، جهت شناخت این کتاب الهی و یکی از موضوعات بحث انگیز امروزی است قطعا تشریح و بررسی دقیق و عمیق این موضوع می تواند بر ادعاهای پوچ در این زمینه خط بطلان کشد. در پرتو مساله جامعیت، موضوع وجود تمامی علوم مختلف در قرآن که از نظریه های افراطی به شمار می آید حجیت قرآن کریم و نظریه اهل حدیث در این باره و نقد و بررسی این دیدگاه مورد بحث قرار می گیرد. یکی از ویژگی های برتر قرآن، در کنار جامعیت، جاودانگی و جهانی بودن آن است . جاودانگی برابر نهاد فارسی واژگانی همانند خلود و ایدیت در زبان عربی است و هر سه واژه برای زمان طولانی و گاه به معنای زمان بی انتها به کار رفته و دارای مفهوم کشش زمانی ممتد است. جاودانگی را در اصطلاح می توان به فرازمانی و فرامکانی بودن و عدم تاثیر پذیری از فرهنگ زمانه تعریف کرد و بعد از قرآن، وحی دیگر از سوی خداوند برای بشر نخواهد آمد و پیامبری نیز مبعوث نخواهد شد .جهانی بودن نیز یعنی قرآن به زمانی خاص یا ملت یا گروهی ویژه اختصاص ندارد و به فراخنای حیات بشری تا پگاه رستاخیز با تمام اقوام و ملل و زبان ها و ملیت ها به گفتگو می پردازد . قران به عنوان تنها کتاب آسمانی تحریف نیافته، گفتار و پیام خداوند را، به طور مستقیم در دسترس بشریت قرار داده است، و ناسخ آن نخواهد آمد

Keywords:

نهج البلاغه , جامعیت , جهانی بودن , جاودانگی