متن پژوهی خطبه ۱۹۲ در نهج البلاغه
Publish place: The Second National Conference on Nahj al-Balaghah on the Opinions and Thoughts of Islamologists
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 178
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NAHHF01_021
تاریخ نمایه سازی: 5 شهریور 1401
Abstract:
این خطبه طولانی ترین خطبه نهج البلاغه است که امام علی (ع) تکبر، غرور و تعصبهای بیجا را می گویند. این خطبه شامل مذمت ابلیس به خاطر استکبار و ترک سجودش نسبت به آدم(ع) است. شیطان اولین کسی است که بر عدم پذیرش حق اصرار ورزید، و پیرو خودخواهی شد. این خطبه مردم را از پیروی راه او برحذر می دارد. سید رضی در آغاز خطبه آورده است: "و من الناس من یسمی هذه الخطبه بالقاصعه" این خطبه را کوینده شروع می کند. هر چند کلمه قاصعه در این خطبه به کار نرفته است. این خطبه بر محور کوبیدن تعصب های جاهلی، تکبر و خود برتربینی مخصوصا تعصبات قبیلگی و نژادی و گروهی است که سرچشمه بسیاری از اختلافات، نابسامانی ها و مفاسد اجتماعی است. توجه به مجموع خطبه و شان ورود آن این حقیقت را روشن می سازد.
Keywords:
Authors
صدیقه ادیبی
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و معارف قرآن گرایش تفسیر اجتماعی، دانشگاه قرآن و حدیث، شهرری،ایرا ن