تاثیر طهارت زبان، گوش و چشم، بر سلامت روان از دیدگاه آیات و روایات

از اهداف بنیادین اسلام، رساندن افراد جامعه به کمالات انسانی و اخلاقی می باشد. علمای اخلاق، طهارت را به عنوان ابتدایی ترین عمل برای رسیدن به کمالات انسانی مطرح می کنند. طهارت یک معنای ظاهری و یک معنای باطنی دارد، طهارت ظاهری به معنای پاکی بدن از نجاستهای ظاهری است که در فقه و احکام شرعی بدان پرداخته شده است، و طهارت باطنی (حواس) یعنی پاک بودن چشم و گوش و زبان از هرگونه آلودگی درونی است. باید دانست که فقط گناهان نیستند که انسان را آلوده می کنند و راه را برای ورود شیطان باز می کنند بلکه هر گونه اشتغال به غیر خدا و سرگرم شدن به موارد لغو و بیهوده، انواع بی اخلاقی ها و بی توجهی به آن هدفی که انسان برایش آفریده شده است از عوامل آلودگی درونی است. برای رسیدن به سلامت اخلاقی و روانی در جامعه و هم چنین سعادت اخروی، ضروری است که جامعه با نحوهی استفاده صحیح از آنها، آن چنان که در منابع دینی آمده است، آشنا گردد و راه کارها و اصول قرآنی و روایی برای طهارت حواس و ترکیه به خصوص در رابطه با سخن گفتن، گوش دادن و نگاه کردن را بیاموزد. چرا که بیشترین تبادلات از درون به بیرون و از محیط پیرامونی به درون، از طریق این حواس صورت می پذیرد و فرد برای تهذیب نفس نیازمند است به صورت جدی در این زمینه ها کار کند، در قرآن کریم نیز تحت عنوان سه واژهی قول، سمع و بصر در آیات مختلف به آن ها پرداخته می شود. در این پژوهش اطلاعات مورد نیاز به روش توصیفی- تبیینی ارایه شده است. و در پی آن است که تاثیر طهارت حواس را بر سلامت روان با استفاده از آن چه که در قرآن و روایات در زمینه طهارت زبان، گوش و چشم مطرح شده است را بررسی کند.

Keywords:

طهارت , حواس , چشم , گوش , زبان , اخلاق.