بررسی واژه بصیرت و مشتقات آن در نامه های نهج البلاغه

بصیرت از جمله اموری است که در تمامی دوره ها و برای همه جوامع و افراد جامعه از جمله ضروریات یک زندگی و حیات آزاد می باشد. بصیرت در معنای حقیقی درست فهمیدن و ادراک کامل موضوع می باشد طوری که نقطه مجهولی باقی نماند. چگونگی بصیرت در نگاه و رفتار امیر المومنین الگو و پیشوای مسلمین بسیار اهمیت دارد و سبب می شود جهانبینی آن حضرت نسبت به این واژه را درک کرده و منظور و مراد حضرت را از حکومت الهی درک کنیم. آنچه از بصیرت حائز اهمیت است این مطلب می باشد بصیرت آزادگی را سبب می شود نوری که در تاریکی می تابید انسان را از گرفتار شدن در کوره راهها نجات می دهد آن نوری که سبب هدایت و بینایی می شود . فردی که بینا و هوشیار شود نمی تواند جامعه را غرق در گرفتاری ببیند و سعی در بصیرت افزایی و بیداری افراد می کند تا جامعه را از گرفتاری نجات دهد. در این مقاله معنا و مفهوم بصیرت در نامه های نهج البلاغه مورد برسی قرار خواهد گرفت.