اثربخشی آموزش پیش از ازدواج برمبنای طرحواره درمانی بر سبک های عشق ورزی در دانشجویان دختر دارای نشانگان ضربه عشق دانشگاه های شهر کرج

یکی از عمیق ترین تجربه های فقدان و سوگ را می توان ناشی از فروپاشی روابط رمانتیک دید. با توجه به اهمیت ضربه ی عشق در کیفیت روابط بعدی، هدف پژوهش حاضر عبارت از سنجش تاثیر آموزش پیش از ازدواج بر مبنای طرحواره درمانی بر سبک های عشق ورزی دانشجویان دختر دارای نشانگان ضربه ی عشق دانشگاه های شهر کرج در سال ۱۴۰۰ بود. طرح این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهشی در این تحقیق را کلیه دانشجویان دختر دارای سندروم ضربه ی عشق دانشگاه های شهر کرج تشکیل دادند که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری از نوع داوطلبانه بود که با استفاده از پرسشنامه ضربه عشق (راس، ۱۹۹۹) ۳۰ نفر دانشجوی دارای سندروم ضربه ی عشق انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس سبک های عشق ورزی استرنبرگ( ۱۹۸۷ ) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه و دو بار در هفته مداخله را به صورت آنلاین دریافت نمودند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت و پس از اتمام مداخله هر دو گروه مجددا مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که آموزش پیش از ازدواج برمبنای طرحواره درمانی به طور معنادار بر مولفه های صمیمیت، میل و تعهد دانشجویان دختر دارای نشانگان ضربه عشق تاثیر دارد (P<۰/۰۵). آموزش پیش از ازدواج برمبنای طرحواره درمانی از طریق اصلاح باورهای بنیادین ناسازگار دخیل در آسیب های پس از ضربهی عشق موجب بهبود سبک های عشق ورزی افراد آسیب دیده می شود. نتایج این پژوهش می تواند مورد استفاده ی پژوهشگران، مشاوران و درمانگرانی باشد که در حوزهی شکست عاطفی فعالیت می کنند.

Keywords:

آموزش پیش از ازدواج , طرحواره درمانی , سبک های عشق ورزی , سندروم ضربه عشق