بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر سازگاری دانش آموزان دبیرستانی شهر مشهد

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر سازگاری دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر مشهد بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دربرگیرنده دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم دبیرستان ناحیه ۴ آموزش و پرورش شهر مشهد بودند که در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ در شهر مشهد مشغول به تحصیل بودند. نمونه با توجه به معیارهای ورود و - خروج، تعداد ۳۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی، ۱۵ نفر در گروه کنترل و ۱۵ نفر در گروه آزمایش قرار گرفتند و رفتاردرمانی دیالکتیک بر گروه آزمایش به صورت منظم در طول ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به صورت هفته ای ۲ جلسه و بر اساس مدل مارشا لینهان ( ۱۹۹۳ ) اجرا شد. افراد در پیش آزمون پرسشنامه سازگاری دانش آموزان سینها و سینگ ( ۱۹۹۳ ) را پاسخ دادند. گروه آزمایش رفتاردرمانی دیالکتیک را دریافت کردند اما گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. نتایج نشان داد سازگاری بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. در نهایت یافته های پژوهش نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیک بر افزایش سازگاری دانش آموزان دبیرستانی شهر مشهد اثربخش است.

Keywords:

رفتاردرمانی دیالکتیک , سازگاری , دانش آموز