ارتقای کالبدی فضای شهری با هدف بهبود تعاملات اجتماعی (نمونه موردی آرامگاه نادرشاه افشار) abstract
دستیابی به یک
فضای شهری مناسب و موفق نیازمند میزان استفاده از آن و حضور مخاطبان در آن فضا است. به عبارتی معماری باید دنبال افزایش تعامل اجتماعی و ارتباط مردم با یکدیگر باشد. فضاهای عمومی مانند میدان های شهری و بازارها، به عنوان عرصهای جهت ارتباطات اجتماعی بودهاند. بنابراین شرط اساسی برای اینکه یک فضای عمومی،
فضای شهری تلقی شود این است که در آن تعاملات و تقابل اجتماعی و عموم را گردهم آورد، صورت گیرد. علاوه بر این، فضاهای باز در ایجاد حس اعتماد و اطمینان به مردم کمک می کرده است و باعث افزایش حس همبستگی و تعلق در مردم می شوند. اما اکنون، پیشرفت صنعت، تغییر مقیاس از انسان به ماشین و شتاب زدگی در زندگی موجب شده این فضاها کیفیت تاثیرگذار گذشته را نداشته باشند. از این رو توجه به ارتقا کیفیت و افزایش فعالیتها و ارتقای تعاملات ضرورت دارد. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهشهای زیادی با هدف شناسایی عوامل موثر بر ارتقا
تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت منابع در دسترس، مطالعات کتابخانه ای و توصیفی- تحلیلی می باشد. فرضیه پژوهش بر این است که از طریق
فرم معماری و افزایش کیفیت های کالبدی بتوانیم
تعاملات اجتماعی را در محیطهای عمومی افزایش داده و به کیفیت زندگی افراد بهبود ببخشیم. پژوهش حاضر ویژگی های محیطی و عوامل موثر بر بهبودی
تعاملات اجتماعی را بررسی می کند و نتایج حاصل را با هدف ارتقا
تعاملات اجتماعی و بهبود کیفیت در آرامگاه نادر شاه در شهر مشهد ارائه می دهد. نتایج این پژوهش حاکی از آن دارد که ۱- عوامل کالبدی محیط، ۲- مخاطب در فضا و سایر افراد حاضر در محیط، فاکتورهایی هستند که بر میزان کیفیت و کمیت
تعاملات اجتماعی تاثیرگذار می باشند.