اثربخشی آموزش درمان شناختی رفتاری بر سبک های حل مساله و تفکر ارجاعیدانشآموزان دختر

هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی آموزش درمان شناختی رفتاری بر تغییر سطح سبک های حلمساله و تفکر ارجاعی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهرتهران بود. این پژوهش به صورت شبه تجربی بودکه در آن از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش ۴۰ آزمودنی بود که از میان دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرتهران با استفاده از روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. در مرحله مداخله گروهآزمایش به مدت ۸ جلسه ۲ ساعته تحت آموزش درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها ازپرسشنامه تفکر ارجاعی و سبک های حل مساله استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کواریانس تجزیه وتحلیل شدند. نتایج تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داد. بنابراین پیشنهاد می شود چنانچه معلمان به آموزششناختی رفتاری آگاهی وتسلط پیدا کنند، می توانند به کاهش تفکر ارجاعی و افزایش استفاده از سبک های حلمساله دانش آموزان کمک کنند.

Keywords:

آموزش درمان شناختی رفتاری , تفکر ارجاعی , سبک های حل مساله