رابطه سبک های دلبستگی و تاب آوری با میانجیگری سرسختی در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف شناسایی نقش واسطه ای سرسختی در رابطه میان سبک های دلبستگی و تاب آوری در دانشجویان صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی و در چارچوب طرح همبستگی تحلیل مسیر بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی رشته های راهنمایی و مشاوره و روانشناسی دانشگاه های تهران، شهید بهشتی، علامه طباطبائی و الزهرا(س) در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. نمونه مورد مطالعه ۲۰۵ نفر از این دانشجویان (۱۷۵دختر و ۳۰ پسر) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس برگزیده شدند و به پرسشنامه سبک دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و سرسختی روانشناختی کوباسا (۱۹۸۲)پاسخ دادند. داده ها در طرح همبستگی تحلیل مسیر پردازش گردید. یافته ها نشان داد که مدل مدنظر برازش مناسبی با داده های گردآوری شده دارد و سرسختی در بین دلبستگی ایمن و تاب آوری و همچنین دلبستگی اضطرابی و تاب آوری نقش واسطه ای معنادار دارد اما معناداری سرسختی بین دلبستگی اجتنابی و تاب آوری تایید نشد.

Keywords:

سرسختی , سبک های دلبستگی , تاب آوری , دانشجویان