اثربخشی توانمندسازی خانواده مبتنی بر یادگیری اجتماعی-هیجانی بر پیشگیری از اعتیاد در نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توانمندسازی خانواده مبتنی بر یادگیری اجتماعی-هیجانی بر پیشگیری از اعتیاد در نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل و پیگیری بود که جامعه آماری آن را نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد که جهت ترک اعتیاد به مراکز ترک اعتیاد دارویی شهر تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داده بود که از بین آنها ۳۰ نفر به روش هدفمند و در دسترس نمونه گیری شده و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس گرایش به اعتیاد موسوی و همکاران (۱۳۸۷) گردآوری و با تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توانمندسازی خانواده بر پیشگیری از اعتیاد در نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد اثربخش بوده و این اثربخشی در پیگیری سه ماهه پایدار است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که توانمندسازی خانواده مبتنی بر یادگیری اجتماعی-هیجانی جزو درمان های اثربخش بر پیشگیری از اعتیاد است.

Keywords:

یادگیری اجتماعی-هیجانی , جو عاطفی خانواده , پیشگیری , اعتیاد