میانجیگری از منظر کیفرشناسی در نظام حقوقی ایران

با افزایش جمعیت و سنگین شدن بار دستگاه قضایی و بالا رفتن هزینه مراجعه به محاکم برای افراد جامعه، دستگاه قضاییسعی در حل و فصل دعاوی از طریق راههای سنتی و کم هزینه کرده است . میانجیگری نهادی است که سابقه طولانی دررفع خصومت بین افراد داشته است. اما استفاده از میانجیگری منافع و مضراتی دارد که چنانچه هزینه میانجیگری کمتر ازمراجعه به محاکم باشد، ترجیح طرفین دعوی به استفاده از این نهاد خواهد بود . اصولا نتیجه میانجیگری ایجاد مسئولیتبرای بزهکار میباشد و این مسئولیت هرچند صورت کیفر قانونی از پیش تعیین شده ندارد اما کیفری است که با نظارتدولت اما توسط افراد غیردولتی نسبت به وضع موجود دعوی وضع می شود. کیفر در زمان های مختلف کارکرد متفاوتی داشتهاست. گاه جنبه اقتدار گرا و در اختیار حکومت ها بوده و گاه جنبه تامینی تربیتی و جهت حفظ افراد جامعه از رفتار بزهکارداشته است . این مقاله کوشش میکند نشان دهد که نتیجه میانجیگری در جوامع چه هدفی را دنبال می کند.

Keywords:

میانجیگری , کیفری , کیفرشناسی , مسئولیت , بزهکار