تحلیل اجتماعی رابطه دینداری با مصرف نمایشی در بین زنان متاهل ساکن شهر ساری

هدف از تدوین این پژوهش بررسی رابطه بین میزان دینداری و مصرف نمایشی در بین زنان متاهل ساکن شهر ساری می باشد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری را کلیه زنان متاهل ساکن شهر ساری تشکیل می دهند. حجم نمونه با استفاده از محاسبات فرمول کوکران برابر با ۳۸۳ نفر می باشد. روش نمونه گیری به شیوه خوشه ای تصادفی است. ابزار جمع آوری داده ها در این تحقیق پرسشنامه مصرف نمایشی و پرسشنامه دینداری است. روایی پرسشنامه ها با اعتبار صوری مورد تائید قرار گرفت و میزان پایایی کل برای متغیر دینداری برابر با ۰/۷۹ و مصرف نمایشی برابر با ۰/۷۷ می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS با نسخه ۲۰ استفاده شد. در بخش استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون، اسپیرمن و کای اسکوئر و همچنین از آزمون رگرسیون چند متغیره با متد گام به گام استفاده شده است. نتایج گویای این است که بین میزان دینداری و مصرف نمایشی رابطه معنادار و معکوس وجود دارد. یعنی دینداری مصرف گرایی نمایشی را کاهش می دهد. همچنین بین بعد اعتقادی، بعد مناسکی، بعد اخلاقی و بعد شرعی دینداری و مصرف نمایشی رابطه معنادار و معکوس وجود دارد و۰/۳۴ از واریانس مصرف نمایشی به وسیله متغیرهای بعد اعتقادی، بعد مناسکی و بعد اخلاقی دینداری تبیین می گردد. به ترتیب ابتدا بعد اعتقادی دینداری سپس بعد مناسکی دینداری و در نهایت بعد اخلاقی دینداری می توانند میزان مصرف نمایشی زنان متاهل را پیش بینی نمایند. از بین متغیرهای جمعیت شناختی، نتایج نشان داد که مصرف نمایشی در بین سنین پایین تر بیشتر است. بین بعد پیامدی و تجربی دینداری و نیز تحصیلات و وضعیت اشتغال و مصرف نمایشی زنان متاهل ساکن ساری رابطه معناداری وجود ندارد.

Keywords:

مصرف نمایشی , دینداری , شرعیات , عبادت , زیبایی شناسی