رابطه سن با بیان شاخص بدون عصب شدن در پیوندگاه عصبی عضلانی موش های صحرایی نر ویستار

زمینه و هدف: یکی از مشکلات عمده در دوران پیری، سارکوپنیا است که از سازوکارهای مهم درگیر در آن می توان به ازدست رفتن نورون های حرکتی اشاره کرد. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط سن با بیان شاخص بدون عصب شدن در پیوندگاه عصبی عضلانی موش های صحرایی نر ویستار است. روش بررسی: در مطالعه حاضر ۱۴ سر موش صحرایی نر ۴ تا ۶ ماهه بالغ جوان (۷=n) و ۲۴ تا ۲۶ ماهه پیر (۷=n) آزموده شدند. پس از دو هفته دوره آشناسازی، عضلات سولئوس و پلانتاریس رت ها استخراج و قالب گیری شد و به منظور تعیین محل پیوندگاه های عصبی عضلانی و میزان بیان NCAM (Neural Cell Adhesion Molecule) تحت رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی قرار گرفت. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس در سطح معناداری ۰۱/۰≥P بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد میزان بیان NCAM در گروه پیر به طور معناداری بیشتر از گروه بالغ جوان است و در هر دو گروه بیان این پروتئین در عضله تندانقباض پلانتاریس بیش از عضله کندانقباض سولئوس است. نتیجه گیری: با افزایش سن روند تخریب اعصاب محیطی در هر دو عضله کندانقباض و تندانقباض اتفاق می افتد که به نظر می رسد شدت این عصب زدایی در تارهای تندانقباض بیش از تارهای کندانقباض است.

Keywords:

Denervation , Atrophy , Sarcopenia , NCAM , Aging , عصب زدایی , آتروفی , سارکوپنیا , NCAM , پیری